شکوفه ذریه حبیب؛ لیلا برادران جمیلی؛ بهمن زرین جویی
چکیده
چکیدهامروزه نقش محیط زیست در ادبیات انکارناپذیر است. با وجود بحران‌های زیست‌محیطی اخیر، پردازش معضلات زیست‌محیطی در ادبیات ضروری می‌باشد. این مقاله بر رابطهٔ بین محیط زیست و روان‌زخم مبتنی است و با محوریت احساس آخرالزمانی، به بررسی رمان آزادی جاناتان فرنزن (1959) می‌پردازد. فرنزن، درآزادی، با نگاهی موشکافانه به طبیعت، نقش به سزایی ...
بیشتر
چکیدهامروزه نقش محیط زیست در ادبیات انکارناپذیر است. با وجود بحران‌های زیست‌محیطی اخیر، پردازش معضلات زیست‌محیطی در ادبیات ضروری می‌باشد. این مقاله بر رابطهٔ بین محیط زیست و روان‌زخم مبتنی است و با محوریت احساس آخرالزمانی، به بررسی رمان آزادی جاناتان فرنزن (1959) می‌پردازد. فرنزن، درآزادی، با نگاهی موشکافانه به طبیعت، نقش به سزایی در مطالعات محیط زیستی ایفا می‌کند. وی آزادی را به‌گونه‌ای تصویرسازی می‌کند که گامی مؤثر در بیداری انسان‌ها برای نجات طبیعت به شمار می‌آید. خوانش این مقالهٔ میان‌رشته‌ای، بر اساس ترکیب نقد بوم‌گرا، روان‌زخم و احساس آخرالزمانی است. برای تحقق این امر، مفهوم آخرالزمان زیست‌محیطی لارنس بیوئل استفاده شده است. از منظر بیوئل آخرالزمان زیست‌محیطی یگانه استعارهٔ قدرتمند و استادانهٔ قرن حاضر است؛ زیرا اکثر مردم هنوز این واقعیت را که محیط زیست در معرض نابودی کامل است ، قبول ندارند و به جدیت این بحران واقف نیستند. انعکاس اندوه زیست‌محیطی دررمان آزادی نشان می‌دهد که فرنزن در صدد است تا با تغییر نگرش به محیط زیست، در بهبود اوضاع طبیعت گامی مؤثر بردارد. یگانگی فزنزن با طبیعت جلوه‌گر بازتاب مسائل زیست‌محیطی در آزادی است. هدف وی، کمک به بیداری جهانی انسان‌ها و ترغیب آنان برای یاری‌رسانی به موجوداتی است که خود قادر به نجات خویش نیستند.
